محمد بن علی صیرفیمحمّد بن علی، ابو سمینة، الصّیرفی (بن ابراهیم بن موسی ابوجعفر القرشی)، از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) و از روات ضعیف شیعه و مشهور به دروغ‌گویی است. فهرست مندرجات۲ - جایگاه رجالی ۳ - دیدگاه رجالیون ۴ - نظر ابن ولید ۵ - تالیفات ۶ - پانویس ۷ - منبع ۱ - شرح حالاو در کوفه مشهور به دروغ‌گویی بود و سپس وارد قم شد و مدّتی مهمان احمد بن محمد بن عیسی بود. سپس مشهور به غلو شد و مخفی گشت؛ امّا احمد بن محمد بن عیسی او را از قم اخراج کرد. [۱]
خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ۱۷، ص ۳۲۱.
او را از اصحاب امام رضا (علیه‌السّلام) دانسته‌اند.۲ - جایگاه رجالیمشهور به دروغ‌گویی بوده است؛ [۲]
مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸.
غالی، فاسد الاعتقاد و ضعیف است. [۳]
خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج۱۷، ص۳۹۷.
۳ - دیدگاه رجالیوننجاشی در رجال می‌گوید که او در کوفه مشهور به دروغ‌گویی بوده است و علاّمه مامقانی، دروغ‌گویی او را نقل می‌کند [۴]
مامقانی، عبدالله، تلخیص مقباس الهدایة، ص ۲۶۸.
و آیةاللّه خویی در معجم الرّجال، او را ضعیف می‌داند. [۵]
خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ۱۷، ص ۳۱۹.
ابن ولید، روایاتی را که «محمد بن احمد بن یحیی» از ابی سمینة نقل می‌کند، استثنا کرده و ضعیف ندانسته است. [۶]
خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ۱۷، ص ۳۱۹.
۴ - نظر ابن ولیداز ابن ولید، عجیب است که از چنین فرد دروغ‌گو و منحرفی، روایات را قبول می‌کند شاید ایشان قرائنی بر صحّت داشته، که البتّه یقین و عقیده‌اش برای ما حجّت نیست. ۵ - تالیفاتالف- کتاب الدّلائل، ب- کتاب الوصایا، ج- کتاب العتق، د- کتاب «عمّ یتسائلون»، ه- کتاب الآداب. [۷]
خوئی، سیدابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، ج ۱۷، ص ۳۲۰.
۶ - پانویس
۷ - منبعسایت پژوهه، برگرفته از مقاله «دروغ پردازان در حوزه حدیث شیعه»، تاریخ بازیابی ۱۳۹۶/۱/۱۷. |